Historia szkoły
Historia szkoły podstawowej
Dzieje Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich sięgają czasów sprzed drugiej wojny światowej. Jednak brak jest materiałów źródłowych o jej powstaniu. Wiadomo, że powstała dzięki zaangażowaniu i pracy tutejszych mieszkańców. Z kroniki szkoły, z 1945 roku, dowiadujemy się, że „istniała wcześniejsza kronika szkoły, w której szczegółowo i dokładnie opisano ważniejsze wydarzenia z życia wsi i szkoły, jednak w czasie okupacji została spalona cała biblioteka uczniowska i nauczycielska oraz to wszystko, co mogło przypominać, że w tym miejscu istniała polska szkoła”.
Dzieci przez cały czas trwania okupacji w Gorzycach Wielkich do szkoły nie chodziły. W czasie okupacji prawie wszyscy właściciele gospodarstw rolnych zostali wywłaszczeni i wywiezieni do robót, a na ich miejsce zostali sprowadzeni koloniści niemieccy. Niemcy, którzy tu się osiedlili, postarali się o otwarcie szkoły. Mieściła się ona w dawnej polskiej szkole, a uczęszczały do niej wyłącznie dzieci niemieckie.
Gorzyce Wielkie i okolice Niemcy opuścili 21.01.1945 roku. Z Kroniki Szkolnej dowiadujemy się, że „po wypędzeniu okupantów na terenie Gorzyc Wielkich pierwszym, który zorganizował szkołę pan Przygoda.
Nie skończył jednak swojego dzieła, gdyż powrócił z Krakowa były miejscowy kierownik pan Zygmunt Żulikowski, który przystąpił do zorganizowania nauki w szkole”.
„Pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej odbyło się dnia 23.04.1945 roku. Na posiedzeniu byli obecni: kierownik szkoły – pan Z. Żulikowski, nauczyciele – p. F. Żulikowska, p. M. Walczak i p. T. Błoch. W przeciągu 14 dni uczęszczało już do szkoły ponad 200 dzieci. Wszystkie dzieci poddano egzaminowi i podzielono na klasy.”
W zakresie podręczników panował niedobór. Dzieci nie miały książek, zeszytów a nawet ołówków. Z Kroniki szkolnej: „Dzieci piszą na skrawkach papieru, resztkami starych ołówków. Czytać uczą się z tablicy.”
Nauka trwała do 14.07.1945 roku. Konferencja klasyfikacyjna wykazała duże braki i niedociągnięcia, zwłaszcza u młodzieży w klasach najniższych. Trudno w tak krótkim czasie, jakim były 4 miesiące, naprawić czy wyrównać wszystko, co sprawiła przerwa wojenna.
Praca młodzieży i nauczycieli odbywała się w bardzo trudnych warunkach. Szkoła w roku 1945-46 dysponował tylko 3 salami przy sześciu, względnie siedmiu kompletach lekcyjnych. Nauka trwała do późnego wieczora.W 1949 roku rozpoczęto wstępne prace nad rozbudową. „ Zaczęto gromadzić materiały budowlane jak: cegły, cement, wapno, żwir, kamienie.
W miesiącu lipcu 1949 r. nastąpiło zalewanie fundamentów i budowa murów. Plan rozbudowy szkoły sporządził architekt powiatowy ob. Ratajczak”. Prace rozbudowy szkoły były prowadzone przez dwa lata. Dnia 1 czerwca 1951 roku ukończono całkowicie budowę szkoły i oddano ją do użytku. „Nowa szkoła posiada 5 sal lekcyjnych; salę fizykalno – chemiczną, gabinet podręczny, gabinet pomocy naukowych. Było 5 sal lecz uczono tylko w 3, gdyż nie było umeblowania w pozostałych salach. Z 234 dzieci tylko 120 miało ławki. Szkoła ta była jedną z najliczniejszych pod względem ilościowym dzieci w powiecie ostrowskim. Szkoła nie posiadała sali gimnastycznej, łazienki, kuchni.”
W 1953 roku w okresie wakacyjnym, Wydział Oświaty urządził w szkole Dzieciniec , do którego uczęszczało 60 dzieci. Kierownictwo objęła pani Genowefa Marzęcka. 27 maja 1959 roku szkoła uzyskał kompletną elektryfikację i radiofonizację. W 1962 roku dzięki staraniom Komitetu Rodzicielskiego, powstała klasopracownia praktyczno – techniczna, do której zakupiono maszyny do szycia i urządzenia stolarskie. W tym samym roku Komitet Rodzicielski zakupił do szkoły pierwszy telewizor. Na zlecenie Wydziału Oświaty i Kultury w Ostrowie Wielkopolskim przeprowadzono w 1969 roku remont szkoły. Odnowiono wszystkie sale szkolne, założono rynny, zmieniono również drzwi frontowe.
„Ze względu na dużą liczebność dzieci w roczniku 1973 powstały podwójne klasy. Z tego też powodu do szkoły przybyło więcej nauczycieli. Powstały nowe klasopracownie: języka polskiego, języka rosyjskiego. W związku z wyprowadzeniem się z części mieszkalnej szkoły państwa Marzęckich do Ostrowa Wielkopolskiego pomieszczenia te przeznaczono na sale nauczania początkowego”.
Rok szkolny1977/78 był rokiem poprzedzającym wkroczenie reformy. Wszystkie dzieci 6-letnie zostały objęte opieką wychowawczą. W szkole powstał oddział przedszkolny zerówka 5-godzinny, prowadziła go p. Ewa Mierzwicka. Rok później dokonano w szkole pewnych zmian i ulepszeń. Założono wodę bieżącą, a Koło Gospodyń Wiejskich i Kółko Rolnicze przeznaczyły pieniądze na zakup mebli i urządzenie kuchni w szkole. W 1982 roku utworzono przy szkole oddział dzieci 5-letnich, który prowadziła p. Alina Misiak. „ Z powodu niskich temperatur w klasach w okresie zimowym, dyrektor szkoły p. Helena Kołodziej i zarząd Komitetu Rodzicielskiego podjęli decyzję o założeniu w budynku szkolnym centralnego ogrzewania. Zaproponowano opodatkowanie od każdej rodziny na sumę 2000 zł. Dokonano zbiórki pieniędzy wśród ludności wsi Gorzyce Wielkie.” Przystąpiono do opracowania projektu budowy kotłowni. W sierpniu 1985 roku nastąpił rozruch c.o. w budynku szkolnym. Przy budowie kotłowni i założeniu centralnego ogrzewania bardzo aktywnie pracowali rodzice.
Pomimo trudności finansowych szkoła może pochwalić dużymi osiągnięciami w zakresie poprawy dydaktycznych warunków pracy .W szkole powstały 3 klasopracownie nauczania początkowego, pracownia humanistyczna, biologiczna, matematyczna. Na korytarzach założono boazerię.
W roku szkolnym 1996/97 zaktywizował swoją działalność Komitet Rozbudowy Szkoły, opracował projekt, który został zatwierdzony przez władze gminy i kuratorium. „ 13 września 1996 roku przystąpiono do wykopu fundamentów nowej części szkoły. W pracach tych aktywnie uczestniczyli rodzice. Uroczyste otwarcie dobudowanej części szkoły nastąpiło 28 maja 1997 roku, na którą składają się dwie sale lekcyjne (klasopracownia komputerowa oraz języka polskiego i niemieckiego), szatnie i pomieszczenia sanitarne.
Od tego dnia uczniowie nareszcie mogli bez kłopotów rozgościć się w swoich klasopracowniach, poczuli się dowartościowani, bowiem przepaść jaka dzieliła ich od warunków materialnych i lokalowych szkół miejskich, została pokonana. Brakowało jedynie zaplecza sportowego: boiska sportowego i sali gimnastycznej, która jest w dalszym planie budowy. Znaczącym faktem z życia szkoły jest to, że często odbywają się w niej konferencje rejonowe nauczycieli przedmiotu. Szkoła jest, także miejscem gdzie odbywają się konkursy przedmiotowe dzieci z rejonu gminy Ostrów Wielkopolski.
Dzieci przez cały czas trwania okupacji w Gorzycach Wielkich do szkoły nie chodziły. W czasie okupacji prawie wszyscy właściciele gospodarstw rolnych zostali wywłaszczeni i wywiezieni do robót, a na ich miejsce zostali sprowadzeni koloniści niemieccy. Niemcy, którzy tu się osiedlili, postarali się o otwarcie szkoły. Mieściła się ona w dawnej polskiej szkole, a uczęszczały do niej wyłącznie dzieci niemieckie.
Gorzyce Wielkie i okolice Niemcy opuścili 21.01.1945 roku. Z Kroniki Szkolnej dowiadujemy się, że „po wypędzeniu okupantów na terenie Gorzyc Wielkich pierwszym, który zorganizował szkołę pan Przygoda.
Nie skończył jednak swojego dzieła, gdyż powrócił z Krakowa były miejscowy kierownik pan Zygmunt Żulikowski, który przystąpił do zorganizowania nauki w szkole”.
„Pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej odbyło się dnia 23.04.1945 roku. Na posiedzeniu byli obecni: kierownik szkoły – pan Z. Żulikowski, nauczyciele – p. F. Żulikowska, p. M. Walczak i p. T. Błoch. W przeciągu 14 dni uczęszczało już do szkoły ponad 200 dzieci. Wszystkie dzieci poddano egzaminowi i podzielono na klasy.”
W zakresie podręczników panował niedobór. Dzieci nie miały książek, zeszytów a nawet ołówków. Z Kroniki szkolnej: „Dzieci piszą na skrawkach papieru, resztkami starych ołówków. Czytać uczą się z tablicy.”
Nauka trwała do 14.07.1945 roku. Konferencja klasyfikacyjna wykazała duże braki i niedociągnięcia, zwłaszcza u młodzieży w klasach najniższych. Trudno w tak krótkim czasie, jakim były 4 miesiące, naprawić czy wyrównać wszystko, co sprawiła przerwa wojenna.
Praca młodzieży i nauczycieli odbywała się w bardzo trudnych warunkach. Szkoła w roku 1945-46 dysponował tylko 3 salami przy sześciu, względnie siedmiu kompletach lekcyjnych. Nauka trwała do późnego wieczora.W 1949 roku rozpoczęto wstępne prace nad rozbudową. „ Zaczęto gromadzić materiały budowlane jak: cegły, cement, wapno, żwir, kamienie.
W miesiącu lipcu 1949 r. nastąpiło zalewanie fundamentów i budowa murów. Plan rozbudowy szkoły sporządził architekt powiatowy ob. Ratajczak”. Prace rozbudowy szkoły były prowadzone przez dwa lata. Dnia 1 czerwca 1951 roku ukończono całkowicie budowę szkoły i oddano ją do użytku. „Nowa szkoła posiada 5 sal lekcyjnych; salę fizykalno – chemiczną, gabinet podręczny, gabinet pomocy naukowych. Było 5 sal lecz uczono tylko w 3, gdyż nie było umeblowania w pozostałych salach. Z 234 dzieci tylko 120 miało ławki. Szkoła ta była jedną z najliczniejszych pod względem ilościowym dzieci w powiecie ostrowskim. Szkoła nie posiadała sali gimnastycznej, łazienki, kuchni.”
W 1953 roku w okresie wakacyjnym, Wydział Oświaty urządził w szkole Dzieciniec , do którego uczęszczało 60 dzieci. Kierownictwo objęła pani Genowefa Marzęcka. 27 maja 1959 roku szkoła uzyskał kompletną elektryfikację i radiofonizację. W 1962 roku dzięki staraniom Komitetu Rodzicielskiego, powstała klasopracownia praktyczno – techniczna, do której zakupiono maszyny do szycia i urządzenia stolarskie. W tym samym roku Komitet Rodzicielski zakupił do szkoły pierwszy telewizor. Na zlecenie Wydziału Oświaty i Kultury w Ostrowie Wielkopolskim przeprowadzono w 1969 roku remont szkoły. Odnowiono wszystkie sale szkolne, założono rynny, zmieniono również drzwi frontowe.
„Ze względu na dużą liczebność dzieci w roczniku 1973 powstały podwójne klasy. Z tego też powodu do szkoły przybyło więcej nauczycieli. Powstały nowe klasopracownie: języka polskiego, języka rosyjskiego. W związku z wyprowadzeniem się z części mieszkalnej szkoły państwa Marzęckich do Ostrowa Wielkopolskiego pomieszczenia te przeznaczono na sale nauczania początkowego”.
Rok szkolny1977/78 był rokiem poprzedzającym wkroczenie reformy. Wszystkie dzieci 6-letnie zostały objęte opieką wychowawczą. W szkole powstał oddział przedszkolny zerówka 5-godzinny, prowadziła go p. Ewa Mierzwicka. Rok później dokonano w szkole pewnych zmian i ulepszeń. Założono wodę bieżącą, a Koło Gospodyń Wiejskich i Kółko Rolnicze przeznaczyły pieniądze na zakup mebli i urządzenie kuchni w szkole. W 1982 roku utworzono przy szkole oddział dzieci 5-letnich, który prowadziła p. Alina Misiak. „ Z powodu niskich temperatur w klasach w okresie zimowym, dyrektor szkoły p. Helena Kołodziej i zarząd Komitetu Rodzicielskiego podjęli decyzję o założeniu w budynku szkolnym centralnego ogrzewania. Zaproponowano opodatkowanie od każdej rodziny na sumę 2000 zł. Dokonano zbiórki pieniędzy wśród ludności wsi Gorzyce Wielkie.” Przystąpiono do opracowania projektu budowy kotłowni. W sierpniu 1985 roku nastąpił rozruch c.o. w budynku szkolnym. Przy budowie kotłowni i założeniu centralnego ogrzewania bardzo aktywnie pracowali rodzice.
Pomimo trudności finansowych szkoła może pochwalić dużymi osiągnięciami w zakresie poprawy dydaktycznych warunków pracy .W szkole powstały 3 klasopracownie nauczania początkowego, pracownia humanistyczna, biologiczna, matematyczna. Na korytarzach założono boazerię.
W roku szkolnym 1996/97 zaktywizował swoją działalność Komitet Rozbudowy Szkoły, opracował projekt, który został zatwierdzony przez władze gminy i kuratorium. „ 13 września 1996 roku przystąpiono do wykopu fundamentów nowej części szkoły. W pracach tych aktywnie uczestniczyli rodzice. Uroczyste otwarcie dobudowanej części szkoły nastąpiło 28 maja 1997 roku, na którą składają się dwie sale lekcyjne (klasopracownia komputerowa oraz języka polskiego i niemieckiego), szatnie i pomieszczenia sanitarne.
Od tego dnia uczniowie nareszcie mogli bez kłopotów rozgościć się w swoich klasopracowniach, poczuli się dowartościowani, bowiem przepaść jaka dzieliła ich od warunków materialnych i lokalowych szkół miejskich, została pokonana. Brakowało jedynie zaplecza sportowego: boiska sportowego i sali gimnastycznej, która jest w dalszym planie budowy. Znaczącym faktem z życia szkoły jest to, że często odbywają się w niej konferencje rejonowe nauczycieli przedmiotu. Szkoła jest, także miejscem gdzie odbywają się konkursy przedmiotowe dzieci z rejonu gminy Ostrów Wielkopolski.
Historia gimnazjum
Gimnazjum Publiczne w Gorzycach Wielkich powołano z dniem 1 września 1999 r. na mocy Uchwały Rady Gminy Ostrów Wielkopolski Nr V/59/99 z dnia 12 marca 1999r.
Przez 8 lat zajęcia odbywały się w 4 salach lekcyjnych budynku szkoły podstawowej. Do obwodu szkoły należą uczniowie z Gorzyc Wielkich, Radziwiłłowa i Topoli Małej. W szkole pracuje 14 nauczycieli.
1 września 2007 roku nastąpi uroczyste otwarcie nowego budynku gimnazjum.Prace związane z budową rozpoczęły się od przygotowania dokumentacji. Koszty projektu, wykonanego przez inż. Andrzeja Niedospała pokryto ze środków Społecznego Komitetu Rozbudowy Szkoły, który następnie przekształcił się w Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Oświaty, Kultury Fizycznej i Sportu w Gorzycach Wielkich. W lipcu 2000 roku wytyczono teren i rozpoczęły się prace związane z wykopem fundamentów. W wykopach, wspólnie z członkami Stowarzyszenia, pracowali mieszkańcy wioski.
W sierpniu 2000 r. zalane zostały fundamenty. W pracach pomagali rodzice, a beton, zbrojenie i inne niezbędne materiały budowlane zostały sfinansowane przez Stowarzyszenie.Wiosną 2001 roku ogłoszono przetarg na budowę gimnazjum, który wygrała Firma Pana Stanisława Kusicielka.30 listopada 2001 r. rozpoczęto budowę nowego budynku. Pierwsze cegły położyli: Pan Andrzej Finke – Prezes Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Oświaty, kultury Fizycznej
i Sportu w Gorzycach Wielkich, Pan Roman Pacholczyk – ówczesny Wicewójt Gminy Ostrów Wielkopolski i Pani dyrektor Jadwiga Krzyślak.Na okres zimy 2001/2002 inwestycja została wstrzymana, ale i tak w ciągu miesiąca, przy sprzyjającej pogodzie, powstał parter budynku. Prace wznowiono wraz z nadejściem wiosny, kiedy to wymurowano piętro i położono strop. Jesienią 2002 r. budynek został przykryty dachem.Brak środków, a także procedury przetargowe zatrzymały prace na kolejny rok. Jednak jesienią 2003 roku udało się zamknąć obiekt, bowiem zamontowane zostały okna i drzwi zewnętrzne. Zimą Firma Pana Mariana Przybylskiego położyła instalację elektryczną. Kolejne prace budowlane musiały poczekać do 2006 r. Teraz już szybko i sprawnie zrobione zostały betonowe posadzki, wygipsowano ściany, a Firma Pana Andrzeja Biela wykonała instalację wodno – kanalizacyjną i CO. Wtedy też podjęta została decyzja o wykończeniu szkoły, a także planowanym oddaniu do użytku w 2007 roku.Pomalowane zostały klasy, położone płytki na klatkach schodowych i korytarzach, zamontowano oświetlenie i grzejniki. Wiosną tego roku położono w klasach wykładzinę. Podjęta została również decyzja o przeprojektowaniu kotłowni i zmianie rodzaju ogrzewania z olejowego na gazowe. W budynku jest 6 sal lekcyjnych z zapleczami dla nauczycieli, pracownia komputerowa z dostępem do Internetu, biblioteka, w której mieścić się będzie Centrum Multimedialne, świetlica, szatnia, pokój nauczycielski, gabinet higienistki, pomieszczenia dla administracji i obsługi, kuchnia. Wszystkie sale są przestronne, estetycznie wykończone, wyposażone w nowe meble.
Przez 8 lat zajęcia odbywały się w 4 salach lekcyjnych budynku szkoły podstawowej. Do obwodu szkoły należą uczniowie z Gorzyc Wielkich, Radziwiłłowa i Topoli Małej. W szkole pracuje 14 nauczycieli.
1 września 2007 roku nastąpi uroczyste otwarcie nowego budynku gimnazjum.Prace związane z budową rozpoczęły się od przygotowania dokumentacji. Koszty projektu, wykonanego przez inż. Andrzeja Niedospała pokryto ze środków Społecznego Komitetu Rozbudowy Szkoły, który następnie przekształcił się w Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Oświaty, Kultury Fizycznej i Sportu w Gorzycach Wielkich. W lipcu 2000 roku wytyczono teren i rozpoczęły się prace związane z wykopem fundamentów. W wykopach, wspólnie z członkami Stowarzyszenia, pracowali mieszkańcy wioski.
W sierpniu 2000 r. zalane zostały fundamenty. W pracach pomagali rodzice, a beton, zbrojenie i inne niezbędne materiały budowlane zostały sfinansowane przez Stowarzyszenie.Wiosną 2001 roku ogłoszono przetarg na budowę gimnazjum, który wygrała Firma Pana Stanisława Kusicielka.30 listopada 2001 r. rozpoczęto budowę nowego budynku. Pierwsze cegły położyli: Pan Andrzej Finke – Prezes Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Oświaty, kultury Fizycznej
i Sportu w Gorzycach Wielkich, Pan Roman Pacholczyk – ówczesny Wicewójt Gminy Ostrów Wielkopolski i Pani dyrektor Jadwiga Krzyślak.Na okres zimy 2001/2002 inwestycja została wstrzymana, ale i tak w ciągu miesiąca, przy sprzyjającej pogodzie, powstał parter budynku. Prace wznowiono wraz z nadejściem wiosny, kiedy to wymurowano piętro i położono strop. Jesienią 2002 r. budynek został przykryty dachem.Brak środków, a także procedury przetargowe zatrzymały prace na kolejny rok. Jednak jesienią 2003 roku udało się zamknąć obiekt, bowiem zamontowane zostały okna i drzwi zewnętrzne. Zimą Firma Pana Mariana Przybylskiego położyła instalację elektryczną. Kolejne prace budowlane musiały poczekać do 2006 r. Teraz już szybko i sprawnie zrobione zostały betonowe posadzki, wygipsowano ściany, a Firma Pana Andrzeja Biela wykonała instalację wodno – kanalizacyjną i CO. Wtedy też podjęta została decyzja o wykończeniu szkoły, a także planowanym oddaniu do użytku w 2007 roku.Pomalowane zostały klasy, położone płytki na klatkach schodowych i korytarzach, zamontowano oświetlenie i grzejniki. Wiosną tego roku położono w klasach wykładzinę. Podjęta została również decyzja o przeprojektowaniu kotłowni i zmianie rodzaju ogrzewania z olejowego na gazowe. W budynku jest 6 sal lekcyjnych z zapleczami dla nauczycieli, pracownia komputerowa z dostępem do Internetu, biblioteka, w której mieścić się będzie Centrum Multimedialne, świetlica, szatnia, pokój nauczycielski, gabinet higienistki, pomieszczenia dla administracji i obsługi, kuchnia. Wszystkie sale są przestronne, estetycznie wykończone, wyposażone w nowe meble.
